Afgelopen weekend waren we eindelijk weer terug op een oud en vertrouwd circuit in de mooie Eiffel; de Nrburgring. Toch al weer 3 jaar gelden dat onze organisatie SADS de gelegenheid had om zich daar in te mogen schrijven samen bij het IDM. Dichtbij huis en trefzeker.
Op vrijdag rond de middag kwamen we aan, regen onderweg maar droog op de paddock. Het was wel weer even onduidelijk waar we nu moesten inschrijven maar te zien was dat de geplande € 152.000.000,= ook daadwerkelijk was uitgegeven. Alles lijkt nieuw te zijn, exclusief en mega groot. Jammer dat die hele dure en razendsnelle achtbaan slechts eenmaal heeft geacteerd. Om een of andere duistere reden mag deze niet meer in gebruik worden genomen. Deze achtbaan loopt door de gebouwen heen en maakt een enorme looping.<br /> <br /> Maar goed, eenmaal op de paddock dachten we ruim plek te hebben en hadden gekozen. Even later kwam er een scooter aanrijden die ons daar weg maande, aangezien de hoofdorganisatie het IDM (Europees hoogste rijdersniveau) dat stuk niet had gehuurd. Dan maar aan de overkant, maar dat was ook niet goed. Toen heeft Harold hem weg gestuurd en hij kwam vervolgens met 3 collega’s terug; samen een plek gezocht en probleem voor ons was daarmee opgelost. Voor vele anderen niet, die liepen te zoeken en Jan en Piet moesten zelfs de hele zaak weer afbreken. Eenvoudiger was het geweest dat men naar een plek werd begeleid of een afzetting werd geplaatst. Dat laatste kwam er, toen iedereen al stond! Stukje organiseren is wellicht samen wat van leren…<br /> <br /> Vrijdagmiddag konden we deelnemen aan een trainingssessie en aangezien we in het verleden vaker op de Nürburgring aan trackdays hadden deelgenomen, zat het gevoel er gelijk weer in. En extra sessie aan het einde van de dag maakte het compleet maar hadden nog geen rondentijden opgenomen. Opnieuw had Harold last van zijn koppeling die op de een of andere manier zorgt dat er lucht in de leiding komt en koppelen onmogelijk maakt. Een psyché waar hij al 2 jaar mee stoeit. <br /> <br /> In de nacht hoor de je de regen losbarsten en voor het gevoel is dat niet meer gestopt tot zaterdagavond. Ondanks dat we later stonden ingepland, moesten we toch de natte baan op voor de 1e kwalificatie. Met regenbanden natuurlijk en zelf goed ingepakt. Maar Marcel zijn motor startte niet en moest plots de reservefiets nemen, wat toch net even minder is. In vermogen maar ook ontbreekt het aan de tractiecontroll en omgekeerd schakelen etc. Johnny kreeg onderweg last van het klotsende water, niet in zijn pak of laarzen, maar in de onderbak. Plug vergeten eruit te halen, waardoor het water zich ophoopte en bij het scheef leggen worden contactpunten nat. De motor stotterde over de baan, waardoor hij natuurlijk geen goede tijd neer kon zetten. Harold was wel aardig op dreef maar moest opnieuw het veld verlaten vanwege de koppeling.<br /> <br /> De tweede kans tijdens de volgende kwalificatie. Natuurlijk hadden we alle onderbakken nu wel van de plug ontdaan en ook Marcel kon op zijn eigen motor gaan. De koppeling bij Harold was nog eens geheel ontlucht en nu moest het goed gaan. Echter na een aantal ronden was het opnieuw voor Harold gedaan. Bij terugkomst op de paddock stond Piet van Middelkoop klaar om te helpen. Even snel ontluchten en nog enkele minuten rijden. Maar de finishvlag kwam direct al in het zicht en de koppeling functioneerde opnieuw niet meer. De uitslag was belangrijk, omdat het de starpositie bepaalt op zondag tijdens de race.<br /> Harold kwam verassend op de 3e startpositie met Marcel naast hem op de 4e plek. Johnny had lekker gereden maar miste snelheid en moest zich tevreden stemmen met de 16e startplek. Na een biertje zijn Johny en Marcel aan de koppeling begonnen en hebben het geheel van de reservemotor omgewisseld met die van Harold. Zo, nu heeft hij een koppeling en die zou het gewoon moeten doen.<br /> <br /> Francis bleef met Diebe thuis om uit te zieken, terwijl Herwie en Nardie met Isis even via Ulft Mirre op hadden gehaald en het eten voor die avond. Astrid deed haar uiterste beste en kreeg gelukkig hulp van alle kanten. Na het eten zijn we nog het Ringwerk binnen geweest met allerlei exclusieve winkels, een 4D bioscoop etc.
De volgende dag was het weer ons gunstig gezind; helemaal droog en een extreme tegenstelling tot zaterdag. Zonnig maar nog niet te warm. Tijd voor petjes; naast ons staat een standje met verkoop van o.a. petjes, maar men vraagt naar RTK caps … Nardie maakt een aanzet en verkoopt 3 petjes van Racing Team Kock, de kinderen proberen dat voorbeeld te volgen.<br /> <br /> Al vroeg start de 125 cc. En alle competities worden afgewerkt tot dat wij als laatste aan de beurt zijn. De 3D rijdt slechts 1 wedstrijd en ook nog eens de A en B groep samen. Wie het eerst ingeschreven had en betaald, kon meedoen. De enorme belangstelling dit jaar maakt wel een paar slachtoffers, dat betekent dat er nog wel wat rijders die goed hadden gekwalificeerd, niet mee konden rijden. Chris van Thiel had geluk dat hij met slechts 1 ronde toch een tijd neer had gezet zaterdag. Zonder tijd geen deelname. Zijn zoon Joost had meer pech, als 2e getraind en dan toch niet mee kunnen doen vanwege het maximaal aantal rijders van 35. De 3D had wel het volste startveld, alle overige competities rijden met veel minder waarbij de Superbike met nog geen 20 deelnemers aan de start staat.<br /> <br /> In de middag dacht Herwie de motoren maar eens event e starten om niet voor verassingen te komen staan als we aan moeten treden. Dat was een goede zet, want we hebben alles uit elkaar gehad en vervangen bij Marcel om zijn motor te laten starten. Uiteindelijk is het gelukt door gebruik te maken van de startkabels en de bus van Jan Petersen. Laten lopen die motor. Marcel en Harold hadden een parapludame, maar die bleven allemaal op rij staan voor diverse foto shots. Erg was dat niet, dit uitzicht… Vervelend werd het wel dat we zo lang moesten wachten, de motortemperatuur boven de 100 graden steeg en Marcel zich zorgen ging maken of hij wel voldoende brandstof had.<br /> <br /> De rode lampen gaan uit en weg zijn ze, ze? Johnny wordt als een raket afgeschoten en komt Harold al bij de eerste bocht voorbij. Zwarte helm, dat zou toch Marcel moeten zijn met de witte helm en die naast Harold stond? Harold duikt als 4e de bocht in vind mooi aansluiting. John Bakker is weg en ligt op kop waar John Koks hem volgt. Jan de Boer had super getraind en had natuurlijk podiumpotentie. Maar zowel Harold als Marcel zorgde ervoor dat dit niet doorging. Een flink aantal ronden lag Johny op 3, Harold op 4 en Marcel op 5 . Totdat Marcel Harold ging passeren en de volgorde wijzigde. <br /> <br /> Als je nu de nieuwsbrief met het raceverslag van 26 mei 2009 leest, is het een kopietje. Niet de tekst maar de gebeurtenis op zich. Het treintje Kock dendert voort, maar Johnny kan er geen genoeg van krijgen en weet zelfs John Koks te passeren om de 2e plaats te behalen en niet meer af te staan. Marcel loopt uit op Harold die opnieuw met verkrampte onderarmen hoopt dat de race snel eindigt. Maar er komt geen melding voor een laatste ronde, dus blijven knallen. Dat laatste horen we even later op het podium als de champagnefles opengaat. Johnny neemt opnieuw een beker mee naar huis. Marcel en Harold alleen het mooie gevoel van de perfecte race, met welverdiend verzamelde punten natuurlijk.<br /> <br /> Leuk is wel dat je vooruitgang blijft maken; waar Johnny in 2009 nog een rondje in 1 minuut en 38 seconden reed was hij nu 3 seconden sneller op een baan met een lengte van 3620 meter met 1.35. In 2009 niet geëindigd omdat hij er door een ander was afgereden. Harold werd 4e en Marcel 5e. Marcel rijdt er 2 seconden vanaf en komt eveneens op een 1.35 maar was dus toen de snelste van de drie met 1.37. Harold komt van 1.38 en rijdt naar 1.36. Conclusie; Harold remt te vroeg.
